Tuesday 7 June 2011

για μία αγάπη που ποτέ δεν έλεγε να πάψει


Η παράκληση
Να μην κουραστείς να περιμένει εκεί
Εκεί, στου μυαλού μου την πρώτη σκέψη
στης μάχης την πρώτη γραμμή
στο μέτωπο πρώτος, και ας είσαι μόνος
Εκεί, για να σου δώσω το χρυσό
και ας άργησες να τερματίσεις
μία ζωή δίπλα μου, και όχι απέναντι
Κυρίαρχος του κόσμου
του κόσμου μου
Δυνάστης αγαπημένος
πολυπόθητος, και ας χάθηκε η ελευθερία
του έρωτά μου ταγός
της καρδιάς μου το πιο γλυκό χαμόγελο
του τέλους μου η συνέχεια

Οι αναμνήσεις 


Εκεί, στον πλακόστρωτο δρόμο με τα πολύχρωμα λουλούδια
με τις μυρωδιές τις άπειρες, τις χιλιοπαντρεμένες
τα όνειρα που μπερδέυαμε κάτω από τα αστέρια μας
όταν τον ήλιο αντικρύσαμε από ψηλά-γιατί και αυτόν περάσαμε, ναι
και γελάγαμε μαζί και πλάθαμε τον έρωτά μας, θυμάσαι?
που με τις σκέψεις μας ραντίσαμε το μέλλον
τότε, που τα χέρια μας ενώσαμε και τίποτα δεν θα μας χώριζε
όταν για αγάπη μιλάγαμε και η φύση σώπαινε
που ψιθυριστά σου τραγουδούσα και απαλά πετούσαν οι αγαπημένες σου λέξεις
που κοκκίνιζα με τις αγαπημένες σου λέξεις
γιατί ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω το γιατί
Τότε, που όλα έμοιζαν να με αγαπάνε
που ορκιζόμασταν πως τίποτα δεν θα μας διέλυε
που η αδιαφορία κοιτούσε και ζήλευε την αγάπη
που τα κόρμια μας ενώνονταν σε ένα, και τίποτα δεν μπορούσε να μας χωρίσει
όταν το πάθος μας άνθιζε και τους πόθους μας σβήναμε,
και σιγοτραγουδάγαμε τις ομολογίες μας,
για μία αγάπη που ποτέ δεν έλεγε να πάψει


Ευχαριστώ που υπάρχεις


No comments: